Eindelijk thuis

Thuis, wat is dat toch lekker. We hebben een record tijd achter elkaar geslapen in ons eigen lekkere bed met een zacht ondersteund matras. Want 4 weken op kneiterharde matrassen of stoelkussens slapen is toch een kleine aanslag op je rug. 

Maar wat hebben we een geweldige 4 weken gehad, we beseffen dat we het maximale uit de reis hebben gehaald, al hadden we soms op bepaalde plekken langer willen blijven. Misschien omgekeerd moeten reizen... Maar dat is de les van het onbekende. We zijn op plekken geweest die niet voorkomen in de reisbrochures of bekend zijn van het internet. Na een klein jaar voorbereiden en heel veel op Google zoeken en met ons reisbureau uit Vietnam sparren is het nu echt over. Morgen begint voor mij het normale leven weer, Loes mag nog even wachten en gaat maandag weer aan de slag.

De reis terug naar huis verdient nog een laatste reisverhaal, 2 keer overstappen en dus 3 keer opstijgen en landen. We vertrokken om 11:10 uur uit Phu Quoc om ruim een uur later te landen in Saigon. De vlucht was met een propellervliegtuig, de heenreis was een kleine nachtmerrie voor mij (Ron). We stijgen met een hellingsgraad van minstens 45/50 graden omhoog en het was schudden en stommelen geblazen. Niet echt een fijn moment, dus ik was op alles voorbereid. Maar alle voorbereidingen te niet, het was een super relaxte reis. Flauw omhoog en niks van wat we eerder hadden meegemaakt.. We  hadden onze bagage om 12:30 uur en moesten nog zeker wachten tot 16:40 uur voor de volgende vlucht en we hadden tijdens de vlucht al bedacht om naar een sushi restaurant te gaan... 2,5 uur de tijd om heen en weer te gaan, 5,8 kilometer, in een stad waar 10 miljoen mensen wonen en er zo'n 8 miljoen rijbewegingen zijn (scooters, auto's, vrachtauto's, bussen, fietsen en alles wat er verder maar op wielen te bedenken is)... 
Waarom ook niet. Dus Tripadvisor er bij gepakt en het adres laten zien aan de taxichauffeur en beetje opjutten dat we haast hadden. Dus hij met gepaste snelheid door de stad heen, niet wetende dat om 13:00 uur de lagere school uitgaat. Wat betekent dat er 3 miljoen extra scootergebruikers op de weg zijn... Bij een groot hoog gebouw stopt de taxi en de bestuurder vertelt ons dat we de bestemming hebben bereikt. Niks ziet eruit als een restaurant, maar omdat hij zegt dat het hier is gaan we naar binnen en zien al snel dat er geen sushi verkocht wordt. We vragen het nogmaals aan de portier en die zegt al snel dat het nog ongeveer 15 minuten lopen is. Met bij 40 kilo aan bagage op de rug is de beslissing al snel gemaakt. We hebben gelukkig het adres van een goed sushi restaurant waar we eerder zijn geweest en stappen snel in de taxi en na 15 minuten zijn we aangekomen. 

We gaan zitten en bestellen eindelijk een lekkere maaltijd. Op de klok hebben we nog ongeveer 30 minuten voordat we moeten inchecken en betalen en gaan met een andere taxi naar het vliegveld. De chauffeur is helemaal onder de indruk van mij, spreekt geen woord Engels maar gaat met pen en papier bedragen opschrijven van passerende auto's. De prijzen zijn bizar hoog. Voor een standaard Audi Q7 betalen ze nieuw 250.000 dollar terwijl die bij ons maar 75.000 euro kost. De belasting op personen auto's is 3 tot 4 keer zoveel. Terwijl scooters super goedkoop zijn. Het bevestigd maar weer dat arm en rijk hier enorm ver uit elkaar ligt. De middenklasse bestaat hier niet. 
Aangekomen op het vliegtuig en bij de gate hebben we nog een paar minuten om in te checken... Net op tijd maar wat een avontuur tussen 2 vluchten in... beetje met geknepen billen hebben we wel gezeten, maar we hebben het gehaald. We vliegen om 16:40 uur naar Kuala Lumpur waar we om 18:00 uur aankomen. Een uur tijdsverschil ingehaald. Op het vliegveld hebben we lekker rondgewandeld. Je kan met een soort onbemande trein tussen 2 vliegvelden pendelen. Na een paar uur rond te hebben gestruind, gaan we op zoek naar een restaurantje waar goed eten te vinden is en we zien warempel een Japans restaurant :-) En ja hoor...... 5 minuten later eten we weer sushi... 
Om 23:10 uur zouden we vertrekken, maar met een uur vertraging pas vertrokken naar Schiphol. We hadden bij ons vertrek een Schipholtaxi besteld, welke ons ook heen had gebracht. De taxi-chauffeur zou ons ook weer netjes ophalen. We moesten bij aankomst wachten op een sms'je en dan een bericht sturen waar hij stond te wachten.. Na 13,5 uur in het vliegtuig naar Nederland te hebben gezeten en al 24 uur onderweg wil je maar 1 ding... naar huis. Dus geland en telefoon aan. Meteen ge-sms't en hij sms'te terug dat hij bij vertrekhal 2 uitgang E zou staan. Dus wij de rugzakken opgehaald en naar de vertrekhal. Geen taxi te bekennen.. Dus een sms gestuurd dat we er waren maar hem niet zagen. Wat blijkt; taxi vertrekt schijnbaar pas uit Den Haag als men een sms terug heeft gestuurd! ... 5 kwartier later kwam hij eindelijk op de afgesproken plek en konden we naar huis. We hebben enorm veel ritjes gemaakt in taxi's maar deze blonk echt uit in onkunde. Wat een mannetje, gewoon niet handsfree bellen met z'n scharrel en niks geen interesse in ons. Bijna een paar keer een aanrijding gehad en in de file niet kunnen doseren met het gas. Dus optrekken en als een malle remmen. En dat keer op keer... We kwamen kotsmisselijk aan bij ons huis. Snel uitladen en afscheid nemen.

Thuis aankomen is altijd fijn, de auto staat er nog en het onkruid is wat hoger dan toen we vertrokken. De overburen Leonie en Taras hebben voor ons de planten verzorgt en de post op de tafel neergelegd. We vinden een welkomstbriefje van hun waarop staat geschreven dat er een ontbijtje voor ons klaar staat. Bolletjes, kaas en een lekker sapje. Wauw!! Die gaat er na het slapen zeker in! Enorm bedankt, dat waarderen we enorm!

Nu bijslapen en dan nog even bijkomen. Morgen gaat het weer beginnen we zijn alweer bezig met de volgende reis. De bestemming hebben we al zo goed als besloten. Nu kunnen we weer gaan dromen tot de volgende reis. Waarschijnlijk januari 2017. Waarheen.. daar komen jullie te zijner tijd wel achter.

We bedanken alle volgers en mensen die hebben gereageerd op onze verhalen. We gaan nu nog een mooi fotoboek maken die we over een tijdje wel aan jullie zullen laten zien. Dit zal het laatste verslag zijn die we maken. Wij gaan nog ff dromen en terug denken aan onze droomreis.

Dag allemaal!

Groetjes Ron en Loes