Phu Quoc Island

Alweer 4 dagen geleden aangekomen op Phu Quoc, een redelijk groot eiland met heel veel zon en af en toe een flinke tropische bui. Echt een heerlijk klimaat, geen hoge luchtvochtigheid die je af en toe benauwd maakt, echt zoals wij het wel wilden hebben op de hele reis . 

Donderdag aangekomen omstreeks 13:00 uur op het plaatselijke vliegveld, aangezien onze reisorganisatie een foutje had gemaakt met ons Visum, in plaats van een visum met meerdere keren toegang tot Vietnam hadden ze 1 aangevraagd voor 1 keer toegang tot Vietnam. We hebben ook Cambodja bezocht dus moesten wel 2 keer naar binnen. Dus we hadden dit al in de eerste week van de vakantie gemeld en een nieuw visum aangevraagd. Eenmaal bij de heren van de immigratie dienst wisten niet helemaal wat te doen, we moesten een berg papieren invullen waar je eng van werd kregen een gebrekkig verhoor. Ze waren gewoon met 7 man bezig in een te klein hokje, met indrukwekkende uniformen, om ons visum voor elkaar te krijgen. Na 45 minuten eindelijk gekregen en toen naar het volgende mannetje die de stempel met de datum erin moest stempelen. Duurde weer veelste lang.... Bagage stond al een uur naast de bagageband met een dame er naast die netjes op onze spullen had gelet! Netjes.
Eindelijk het land weer in, nu met de taxi naar het resort. Loes zag de hele reis lang kleine groene taxi's (dinky toy) en wilde graag met zo'n taxi, nou de rugzakken pasten maar net, beetje opvouwen in de taxi maar wel een leuke rit gehad . 
We kwamen na 15 minuten rijden aan in een klein straatje wat nog smaller werd en we dachten maar goed dat we een kleine taxi hadden want veel groter past gewoon niet.. en toen kwamen we aan in een soort oase. Mooie palmbomen, van die onhandig aangelegde paden, maar alles super mooi aangelegd. Bij de receptie werden we als koning en koningin behandeld en naar ons verblijf gebracht. Uiteraard werden de tassen en dergelijke weer nabezorgd door de Security. Toen we aankwamen bij ons verblijf keken we elkaar eens aan, glimlachten en voelden ons echt king and queen. Een eigen huisje met op 50 meter het strand en de zee, met alles erop en der aan. Groot bed, bank, zit hoekje en een zeer grote badkamer en airco met een grote fan erboven. Wauw!!! Buiten op de veranda staan nog 2 relax stoelen met een tafeltje, echt te gek!! Hier tot rust komen, dat gaat goed komen!
We gingen na het settelen even terug naar de receptie om wat door te nemen voor excursies, deze meteen maar geboekt en gaan nu even zwemmen in de zee. 
Iets voor 18:00 uur gaat de zon onder en heb je een super mooi plekje om de zonsondergang te zien. We hebben er echt van genoten. In de avond zijn we over het strand naar een strandtent gelopen en hebben we lekker van het eten en de cocktails genoten.

Vrijdag hebben we zoals al eerder bedacht een paar uur helemaal niks gedaan. Dat werkte prima tot het 13:00 uur was en we onrustig werden. Toen we aankwamen zagen we allemaal bedrijfjes die scooters verhuurden dus we besloten om met de scooter het eiland te gaan verkennen, we hadden een tour geboekt voor het noorden dus we zouden naar het zuiden gaan... Dus scooters gehuurd en zijn we op de kaart richting het zuiden gegaan. En het zijn geen simpele scooters ... 135cc en gaan gewoon 120 km p/u. En rijden als een malle! Trekken vlot op en je mag er met je autorijbewijs gewoon mee rijden, als het boven de 250cc komt moet je een rijtest doen en mag je op de zwaardere motors/scooters rijden. De 2 meiden van het verhuurbedrijf meldden, niet harder dan 40 km p/u.. Dus wij braaf de eerste 10 minuten 40 rijden, maar iedereen haalde ons in, dus al snel reden we gezellig met het verkeer mee.. Via Google Maps een route uitgestippeld om naar het zuiden te rijden en ging prima, op een gegeven moment waren er wegwerkzaamheden prima, maar de weg werd steeds slechter...... eerst nog stukjes asfalt, maar dat werd al snel steeds minder. Toen werd asfalt grind en gravel, dat werd weer rode modder en heel veel kuilen en inmiddels al 20 kilometer verder en 120 minuten... Toen stopte de weg Bleek dat we dus heel de weg op een nieuw aan te leggen weg reden Op het einde stond een mannetje ons te gebaren je moet naar links, een donker gat in, maar die ons wel uiteindelijk naar de goede weg leidde. 
We waren al een goed end op weg naar het zuiden en waren al vrij snel bij de Coconut Prison, een gevangenis gebouwd door de Franse kolonisten die hier mensen van de revolutie gevangen hielden, martelden en vermoorden. Je ziet een heel gedetailleerde voorstelling van bewaarders die gevangenen martelen en hoe het leven hier was. Man man man, best heftig moet ik je zeggen. Hier wilde je zeker niet terecht komen!! Na een uur hier rond te hebben gewandeld zijn we naar Sao Beach.
Na 15 minuten op de scooter kwamen we aan in het paradijs op aarde! Een collega van Loes had ons al wat verteld over dit strand, maar het was nog mooier dan voorgesteld. Vlakke zee, super mooi strand, en gewoon idyllisch hoe alles is ontstaan in de loop der tijd. We hebben heerlijk langs het strand gelopen en lekker gezwommen. Echt lekker tot rust komen hier. 
Waar we de heenreis er een dikke 2 uur over deden, reden we nu in dik 30 minuten terug naar ons bungalowtje, net de zonsondergang gemist maar we hadden Sao Beach nog vers in het geheugen en dat maakte een hoop goed. Uiteraard in de avond uit eten, om een indruk te geven wat je hier ongeveer kwijt bent aan eten, ontbijt zat bij ons de gehele reis inbegrepen dus daar kan ik niks over vertellen, maar met de lunch bak rijst, loempia's en kip, rund of varken en 2 keer frisdrank ben je ongeveer 200.000 dong kwijt omgerekend 8 euro en dan zit je goed vol! De avond zijn we gemiddeld 600.000 dong kwijt, met wijn, cocktails en bier inbegrepen. Dus het is hier gewoon feest elke dag! Wijn is duur in vergelijking met cocktails of bier, een fles wijn doet makkelijk 25 euro per fles. Want per glas schenken ze hier bijna niet. Cambodja was de wijn 13 euro per fles! 

Het is inmiddels zaterdag en we worden om half negen opgehaald door de tourmaatschappij, we gaan naar een wijnfabriek, vissausfabriek een peperplantage en een wandeling door een stuk regenwoud. En we zouden bij een mooi strand gaan zwemmen. Nou dat werd hem dus niet... Eerst naar een parelkwekerij gegaan om sieraden te kopen van parels, je zag niks van het proces alleen een dametje die continu achter je aanloopt en zodra je maar iets aanwijst meteen probeerde te verkopen.... echt iets voor ons... Toen naar de wijnfabriek, 20 meter door wat bosjes heen gelopen, zonder vruchten, om vervolgens naar de winkel geloosd te worden, waar je weer aangemoedigd werd om iets te kopen, idem bij de vissausfabriek, waar je buiten de winkel nog een een gore vislucht terecht kwam ... nou dat beloofde nog wat.. Peperplantage was hooguit 4x zo groot als onze achtertuin, wat ook niet heel bijzonder was. Op naar het regenwoud dan maar, mooie rit door het nationale park en bij een wandelpad door het regenwoud stopten we. Het had 30 minuten ervoor even geregend en als het dan waait vallen er soms druppels naar beneden, en we reisden met 7 Vietnamezen, en je raad het al, er was 1 muts bij die het niet fijn vond dat er regen op haar kwam grrrrr. Dus de reisleider vroeg aan iedereen of men terug wilde naar de bus, dus 7 Vietnamezen wilden terug en wij stemden met tegenzin uiteindelijk maar in.. we gingen dezelfde mooie weg terug en gingen lunchen bij een super mooi plekje, mooi strand en goed eten! Daarna gingen we terug naar het resort. Waar we een tour van 6 uur hadden geboekt stonden we na 4 uur alweer bij de receptie, licht kokend... we hebben netjes verteld dat we een iets andere invulling van de tour hadden gehad en dat we niet wilden betalen wat ze er voor vroegen, meteen excuses en ze gingen bellen voor ons. Wij gingen een scooter huren! Nu voor anderhalve dag, eerst naar het zuiden plekjes bezoeken die we nog niet hadden gezien en een grote waterval. De kleine plaatsjes hier liggen allemaal aan de grote weg, na de grote weg is er niks of vrij weinig. Leuk om met een slakkegangetje er door heen te gaan, en de kindertjes zwaaien allemaal naar je; super schattig. Toen op weg naar de waterval, eenmaal gevonden scooter geparkeerd en het park binnen gegaan. We zagen als eerst een soort van plastic dierentuin en alleen maar Vietnamezen .. Geen enkele westerling te bekennen... Ze vonden de plastic beesten geweldig, gingen er mee op de foto, wij keken elkaar eens aan en liepen snel door ons afvragen of we wel goed waren. Maar na een 300 meter op kinderkopjes te hebben gelopen kwamen we aan bij het pad, er stond een tourmannetje die vertelde dat het ongeveer 20 minuten lopen was. Wij vol goede moed in de brandende hitte naar boven klimmen, en overal zag je mensen in het water, aan het spelen, de was doen, eten op een rots met de hele familie echt overal mensen, nergens dat je een leuke foto kon nemen...60 minuten later waren we aan de top, en helaas ook hier allemaal mensen voor ons foto moment... Het was wel een mooie waterval maar als je in het westen van Canada bent geweest is elke waterval een tegenvaller. Dus op naar beneden, het is 36 graden, broeierig warm en vrij weinig beschutting, je snapt dat het zweten geblazen is. Op de terugweg zagen we een stukje waar geen mensen waren, dus snel van het pad af en naar het beekje toe. Daar een paar mooie kiekjes geschoten. Eenmaal beneden, lekker op de scooter terug naar het resort om bij te komen en lekker te eten.

Op zondag lekker uitgeslapen, we werden ook een soort van verplicht, Loes had ruzie met de weergoden door ze uit te schelden, en ze reageerden met bliksem en onweer ... na excuses van mij werd het na 2 uur regenen weer zonnig en konden we naar het noorden toe, waar we naar toe wilden gaan. We hebben uren op de scooter rond gereden in het noorden en heerlijk genoten van de natuur, ongerept en geheel zonder omgevingsgeluid. Enkel het geluid van de natuur en de beesten die er leven. In het topje van het eiland aan de oostkant kwamen we omstreeks 14:00 uur aan en gingen we eten bij een restaurantje aan het water. Waar men bijna geen toeristen zien, enkel op de scooter voorbij rijden maar niemand komt er eten, behalve de locals. We waren een attractie daar, er werden foto's gemaakt, er werd over m'n buik (Ron) geaaid en ze zaten aan m'n arm en beenhaar te pulken. Ik heb nog geen enkele Aziaat met borsthaar gezien, dus zodra je de zee ingaat zitten ze je allemaal aan te kijken.. was leuk. Op de terugweg op een weg beland die op geen enkele kaart voor kwam, bleek ook echt een weg voor de locale bevolking te zijn. Kleine hutjes en hier zie je hoe slecht sommige mensen het hebben, ze hebben hier geen vuilverbrandingsfabrieken oid, dus alles wordt opgeslagen en in het droge seizoen in de brand gestoken. Het terrein is afgebakend dus kan niet overslaan naar de bossen of steden. Dit zie je niet in de boekjes of folders...
Bijna 17:00 uur, we willen nog 1 keer de zonsondergang zien, dus met 60 a 70 km p/u naar het strand gereden vlak bij ons verblijf en nog net op tijd te zijn om de zonsondergang nog mee te maken, een cocktail in de hand en genieten van het leven.

We hebben gisteren al onze vuile was bij de dames van de scooters gebracht, ze gaan de volledige was voor ons doen voor, omgerekend, 6 euro. Ha dat scheelt minstens 4 keer wassen en drogen als we thuiskomen!! Enkel opvouwen en de kast in!   Ook niet nodig!! Alles is keurig netjes opgevouwen in een grote plastic tas en hoppa zo de rugzak in. Echt een geweldig land voor de westerling. 

Na gisteren flink te hebben doorgezakt gaan we vandaag toch echt naar huis toe, we hebben de reis van ons leven gehad, dingen meegemaakt, dingen gezien die we voor de rest van ons leven bij ons dragen. We hebben veel locale mensen gesproken, gezien en gefotografeerd. Hoe ze leven en wat hun cultuur is. We hebben heel veel mooie momenten gehad en momenten dat je een brok in je keel had. Al met al een super gave reis! 

We worden om 09:30 uur locale tijd opgehaald om naar het vliegveld te gaan, we vliegen eerst naar Saigon (Ho Chi Ming City) om daarna aan het einde van de middag naar Kuala Lumpur te vliegen waar we overstappen in het vliegtuig naar Schiphol. Morgen omstreeks 06:40 Nederlandse tijd zullen we aankomen. Een behoorlijke reis ... Dus mochten we wat humeurig zijn.. vergeef ons dan alvast.

Tot snel weer in Nederland

Groetjes Ron en Loes.